Is dat misschien ook iets voor jou? Lees het verhaal van Titia.
Er werd me gevraagd een stukje te schrijven over het hospice en de cursus en hoe het is als nieuwkomer.
Nou, heeeeeel anders dan ik me had voorgesteld! Ik verwachtte een soort ziekenhuisgang, lang en letterlijk doods.
Toen ik er voor het eerst kwam voor de kennismaking met het hospice en een rondleiding van Tine (coördinator) kreeg, floepte ik eruit: jeetje dit had net zo goed een kinderopvang kunnen zijn. Zoveel frisse kleuren, bloemen en zoveel gelach overal. Wat fijn dat het zo kan!
Een van de eerste blunders die ik maakte was met een nieuwe gast van het hospice…. Ik had hem nog niet gezien en hij kwam terug van een wandeling. Ik maakte de deur open en vroeg hem of hij hier bekend was en even zijn gegevens op wilde schrijven vanwege de coronavoorschriften die er toen waren….. Hij antwoordde: ik heb hier een kamer… ooops….
De nieuwkomers zoals ik kregen ook een basiscursus en dat was fijn. Het was fijn om bij te leren maar vooral ook om de mensen achter het fotootje op het naamplaatje te leren kennen. Te horen en te zien in plaats van kijken en luisteren alleen. Heel verfrissend om te merken dat we allemaal iets komen brengen maar ook zeker halen. Dat we vaak door onze rugzakjes de keuze maakten om vrijwilligerswerk te gaan doen bij het hospice, dat we het daardoor kunnen. De cursus geeft ons ook inzichten in alle bijkomende klachten bij bepaalde ziektebeelden. Karina (verpleegkundige) heeft zoveel geduld om alles onwijs goed uit te leggen en heel heel veel vragen te beantwoorden.
Het is fijn om iets te mogen en kunnen betekenen voor iemand die weet dat hij of zij gaat sterven. Om de laatste dagen, weken, maanden wat extra kleur te mogen geven. Om, zoals een meneer zei: “de buitenwereld bij hem te brengen en het niet alleen over zijn ziekte en doodgaan te laten gaan”. Om te luisteren, om er alleen maar te zijn. Om iets lekkers te maken of te brengen. Er zijn zoveel manieren om iets te mogen betekenen. Zelfs even lekker uitgebreid douchen en verzorgen. Ik voel me verrijkt dat ik bij deze groep vrijwilligers mag horen. Dankbaar dat de mensen het fijn vinden als ik binnenkom. Met een lach en een traan deze intieme tijd mee te maken waarin inderdaad nog veel gelachen wordt, vind ik heel bijzonder.
En dan hoor ik dat het vanwege corona nog lang niet is zoals het was, dat belooft nog vele fijne dienstjes in het hospice!
Titia
Wil jij er ook zijn voor een ander? Neem gerust contact op met een van de coördinatoren.
